Και με ρώτησε το αδερφάκι μου, "τι θες να γράφεις στο Ελληνικό μπλογκ? Περί νοσταλγίας ή πλακατζίδικα?"
Και σε ρωτάω βρε αδερφάκι. Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι συνέχεια στα χάι του ή συνέχεια στα ντάουν? (ρε πως το μιλάω το Αγγλικό) Δε γίνεται. Μπορεί κάποιος να βάλει σε πλάνο τις σκέψεις και τα συναισθήματά του? Να πει δηλαδή.. σήμερα θα σκεφτώ αυτό και αύριο θα νιώσω το άλλο? Αμ ούτε και αυτό γίνεται. Άρα θα γράφω ότι νιώθω και ότι σκέφτομαι τη συγκεριμμένη στιγμή. Μια απ μια ντάουν. Με λίγα λόγια... όπως μου κατέβει.

Έτσι άλλωστε ήμουν και είμαι ολόκληρη τη ζωή μου. Αετός... δε μπορεί να μου πει κανείς πότε, που και πόσο θα πετάξω. Είμαι κτήμα του εαυτού μου και κανενός άλλου.


Κι έτσι λοιπον.... παίρνω αμπάριζα και βγαίνω, κι όποιον πάρει ο χάρος.


Καλώς σας βρήκα

You can take a woman out of Greece but you can't take Greece out of a woman
(κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε)

Εγώ κι ο εαυτός μου

Όνομα: GreekGoddess
Τόπος: CT, USA

Σαν μικρό παιδάκι κλαίω,
ερωτεύτηκα τι φταίω,
το φεγγάρι και τ'αστέρια
και του άνεμου τα χέρια.

Του Σεπτέμβρη τις βροχούλες,
τα λιμάνια, τις βαρκούλες,
τα νησιά και το Αιγαίο,
ερωτεύτηκα σου λέω.

Το γαλάζιο ουρανό σου,
και τον ήλιο τον δικό σου,
άθελα χωρίς να φταίω,
σ'ερωτεύτηκα σου λέω.

Δύση και Ανατολή,
σ'αγαπάνε μαζί,
Αχ Ελλάδα μου μικρή.

Πρόσφατα

• Με τάραξες

Άλλα καλούδια